அடுத்த பிரதமர்

மாயாவதி அடுத்த பிரதமராக வருவதன் அவசியம் என்ன? அத்வானி, மன் மோகன் சிங், சரத்பவார் அல்லது ராகுல்காந்தி தலைமையிலான நிர்வாகத்துக்கும் மாயாவதி தலைமையிலான நிர்வாகத்துக்கும் என்ன வேறுபாடு இருக்கும்?

ஆயிரம் ஆயிரம் ஆண்டுகளாக ஊறிப் போய் விட்டு மனுவாத சமூகக் கட்டமைப்பு அதிகார மையங்களிலும் தொழில் வணிக வட்டங்களிலும் இன்னும் உயிரோட்டத்துடன் தளைத்துக் கொண்டிருக்கிறது. காவல் நிலையங்களிலும், தனியார் தொழில் நிறுவனங்களிலும், அரசாங்க அதிகார மட்டங்களிலும் தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தைச் சேர்ந்த ஒருவருக்கு நீதி கிடைப்பது இன்றைக்கும் இயல்பானதாக இல்லை.

காவல் நிலையக் கண்காணிப்பாளரின் வளர்ப்புப் பின்னணி, அவர் கேட்டு நடக்க வேண்டிய உயர் அதிகாரிகள், உள்ளூர் அரசியல் தலைவர்கள், நிர்வாக அரசியல்வாதிகள் என்று பலதரப்பட்டவர்களின் விருப்பு வெறுப்புகளுக்கு உட்பட்டே நடைமுறைகள் தீர்மானிக்கப்படுகின்றன.

காங்கிரசு ஆட்சியில் நிதி அமைச்சரின் முதல் கவலை பங்குச் சந்தை குறியீட்டு எண் சரிந்து விடக் கூடாதே என்பதாகத்தான் இருக்கிறது. பங்குச் சந்தை ஆரோக்கியமாக இருந்தால்தான், முதலீட்டாளர்கள் தமது சேமிப்பை பங்குகளில் போடுவார்கள், அதை வைத்து தொழில் முனைவு தளைக்கும், அப்படி உருவாகும் தொழில் நிறுவனங்களில் வேலை வாய்ப்பு கிடைப்பதால் ஏழை மக்களும் ஒடுக்கப்பட்டவர்களும் முன்னேறுவார்கள் என்ற trickle down பொருளாதார முறைதான் அவருக்குத் தெரியும்.

பாரதீய ஜனதா ஆட்சியில் அரசின் முதன்மை கவலை, வர்த்தகர்கள் தொழிலதிபர்கள், மடாதிபதிகள் என்ன வேண்டுகிறார்கள் என்பதுதான். சமூகத்தின் மற்ற பகுதியினர் இவர்களது நோக்கங்களுக்கு துணையாக செயல்படுவது வரை சகித்துக் கொள்ளப்படுவார்கள். அதற்கு வெளியில் காலெடுத்து வைத்தால் கால் இருக்காது.

மாயாவதி (அல்லது அவரைப் போன்ற திறமையான பெண்மணி ஒருவர்) தலைமையில் ஆட்சி அமைந்தால், எந்த ஒரு காவல் நிலையத்திலும் எந்த ஒரு கடைநிலை காவலரும் ஒரு தாழ்த்தப்பட்ட இனத்தைச் சேர்ந்தவரை அலட்சியமாக நடத்தத் துணிய மாட்டார். மேலிடத்துக்கு சேதி போய்ச் சேர்ந்தால் தனக்கு வேலை மிஞ்சாது என்பது அவருக்கு தெளிவாகப் புரிந்திருக்கும்.

அதில் தவறுகள் நடக்காதா? நடக்கும். ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கு சாதகமான தவறுகள் ஆதிக்கம் செலுத்தும் பிரிவினருக்கு சாதகமாக நடந்து விடும் தவறுகளை விட ஏற்றுக் கொள்ளத் தக்கவையாகவே இருக்கும்.

நிதி அமைச்சகம் வரவு செலவுத் திட்டம் தீட்டும் போது கிராமப்புற வேலை வாய்ப்புத் திட்டமும், எல்லோருக்கும் கல்வி திட்டமும், தாய் சேய் நலத் திட்டமும் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்டு அதன் பிறகு அவற்றுக்குத் துணையாக தொழில் வளர்ச்சி, வர்த்தக வளர்ச்சிக்கான திட்டம் போடப்படும். பணம் படைத்தவர்கள் மேலும் பணம் செய்யும் வழிகளை மட்டும் சிந்தித்து இருந்து விட்டு, 'கூப்பாடு போட்டு விடக் கூடிய' பெரும்பான்மை மக்களின் வாயை அடைப்பதற்காக சமூக நலத் திட்டங்களை சேர்க்கும் நடைமுறை மாறி விடும்.

அமெரிக்காவில் கறுப்பர் இனத்தவர் அதிபர் ஆனது போல இந்தியாவில் தாழ்த்தப்பட்ட ஒடுக்கப்பட்ட சிறுபான்மை பிரிவினர்கள் ஆட்சிப் பொறுப்பில் ஏற வேண்டும். அப்போதுதான் இந்தியா உண்மையில் சுதந்திரம் அடைந்ததாகச் சொல்ல முடியும்.