அதில் எவ்வளவு என் பணம்?

ஒருவர் உழைத்துச் சம்பாதித்த பணத்தை எப்படி வேண்டுமானாலும் செலவு செய்து கொள்ளலாம். அதை ஆற்றில் எறியவோ, அல்லது அர்த்த ராத்திரியில் குடை பிடிப்பதற்கோ பயன்படுத்துவது அவரது விருப்பம், உரிமை. அதைப் பற்றிய விவாதமே இல்லை.

இல்லையா, என்ன?

என் குழந்தைக்கு 250 ரூபாய் கொடுத்து பொம்மை வாங்கினால் அதில் என்ன தவறு? இந்தியா போன்ற நாடுகளில் ஏழைகள் இருந்து கொண்டேதான் இருப்பார்கள், அதற்கு நாம் என்ன செய்ய முடியும்?

எதுவும் செய்ய முடியாதா, என்ன?

கொஞ்சம் யோசிப்போம்.

நான் இன்று மாதம் பதினைந்தாயிரம் ரூபாய் சம்பாதிக்கிறேன் என்றால் அதில் பிறரின் பங்களிப்பு எதுவுமேயில்லையா? "நான் பட்ட கடன் எத்தனையோ பூமியில் பிறந்து" என்று பாடா விட்டாலும், அதைப் புரிந்து கொள்ள முயற்சி செய்யலாம்.

பெற்று வளர்த்த தாய் தந்தை, கைப்பிடித்து வந்த தாரம், பெற்ற மக்கள் என்று தெளிவாகத் தெரியும் பொறுப்புகள் ஒரு புறம். இன்னும்

• படிக்கப் பள்ளிக்குப் போக மாணவர் சலுகைக் கட்டணம் என்று குறைந்த விலை பேருந்து அட்டை கொடுத்த அரசு
• மலிவு விலையில் பாடப்புத்தகங்களை அச்சடித்துக் கொடுத்த பாட நூல் நிறுவனம்
• பள்ளியைக் கட்டிய பள்ளி நிறுவனர்
• கூடுதல் அக்கறை எடுத்து சிறப்புப் பயிற்சி கொடுத்த இயற்பியல் ஆசிரியர்
  
  
• இலவசமாக நுழைவுத் தேர்வுக்குப் பயிற்சி அளித்த ரோட்டரி சங்கம்
• மானியத்துடன் சில நூறு ரூபாய் கட்டணத்துடன் பட்டம் தந்த பல்கலைக் கழகம்
  
• முதல் ஒரு ஆண்டு பயிற்சி அளித்து தவறுகளால் ஏற்பட்ட இழப்புகளை சகித்துக் கொண்ட நிறுவனம்
  

• வெளி நாடுகளுக்கு அனுப்பிப் பையன் அனுபவம் பெறட்டும் என்று செலவு செய்த நிறுவனம் .
• சீனாவில் வேலை கொடுத்த ஆங்கில நிறுவனம்.
• தொழில் தொடங்க உதவி செய்த உறவினர்கள், நண்பர்கள்.
• எந்த நேரமும் தொலைபேசினால் சலிக்காமல் எனது புலம்பல்களை கேட்டு விட்டு அறிவுரைகள் கூறும் நண்பர்கள்.
• துயரங்கள் வரும் போது தாங்கிப் பிடித்த நண்பர்கள.்
  

• மானிய விலையில் அரசிடமிருந்து கிடைக்கும் காஸ் சிலிண்டர், பேருந்து பயணம், ரயில் பயணம
• ஏன், வலைப்பதிவுகளில் தமது அனுபவங்களைப் பகிர்ந்து கொண்டு புதிய புரிதல்களை வழங்கிய வலைப் பதிவர்கள்
  

இப்படியே ஒரு முழுமையான ஒரு பட்டியல் போட்டால் அது பல நூறு பக்கங்களுக்கு வளர்ந்து விடும். நம்மை உருவாக்குவதில் நம்முடைய உழைப்பும் உற்றத்தாரின் உதவியும் தவிர சமூக அமைப்பின் பங்கு மிகப் பெரியது. இவர்கள் எல்லோருக்கும் கணக்குப் போட்டு மாதா மாதம் ஒரு காசோலை அனுப்பி விட்டால் கடன் தீர்ந்து விடுமா?

என்றோ இவர்கள் எனக்காக விதைத்த விதைகளைப் போல நானும் பிறருக்கு விதைக்கிறேன் என்று அந்த அன்பை பரப்பினால்தானே கடன் தீரும்?

எல்லோரும் அவரவர் நலத்தைப் பார்த்துக் கொண்டு போய் விட்டால் உலகத்தில் எல்லா பிரச்சனைகளும் தீர்ந்து விடுமே என்று பள்ளியில் படிக்கும் போது என் அப்பாவிடம் கேட்டேன். அப்போது சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தோம். அப்பா ஓரிரு நிமிடங்களுக்கு ஏதும் சொல்லவில்லை. பிறகு, இப்போது எழுந்து போய் உன்னுடைய ஆகாரம், படிப்பு, வீடு எல்லாவற்றையும் நீயே பார்த்துக் கொள்ள ஆரம்பிக்கிறாயா என்று ஒரு எதிர் கேள்வி போட்டார்கள்.

அப்போது எனக்கு அழுகையாக வந்தது. என்ன இது ஒரு கேள்வி கேட்டால் இப்படி அடிமடியிலேயே கை வைக்கிறார், சொன்ன கேள்விக்கு பதில் தெரியவில்லை என்றால் சொல்லி விட்டுப் போக வேண்டியதுதானே என்று ஆத்திரம் வந்தது.

ஒவ்வொரு தந்தையும் தாயும், தான் சம்பாதித்த பணத்தை தான் எப்படி வேண்டுமானாலும் செலவளித்துக் கொள்ளலாம் என்று ஆரம்பித்தால் என்ன ஆகும்? எங்க அம்மாவுக்கு ஊர்களையெல்லாம் சுற்றிப் பார்க்க ஆசை. அதுதான் முக்கியம் என்று குழந்தைகள் படிப்பை பள்ளி இறுதியோடு நிறுத்திக் கொள்வோம், நாம் சம்பாதிக்கும் காசை ஏன் நம் விருப்பத்துக்கு செலவிடக்கூடாது என்று ஏன் நினைக்கவில்லை?

குழந்தைகள் எல்லோரும் படித்து சம்பாதிக்க ஆரம்பித்த பிறகு தனது ஆசைகளை தீர்த்துக் கொள்கிறார்கள். இதே பொறுப்பு சமூகத்துக்கு செய்ய வேண்டியதில் இல்லையா? இந்தியா போன்ற நாட்டில் ஏழைகள் இருக்கத்தான் செய்வார்கள் (குழந்தைகள் என்று இருந்தால் பசி பட்டினி இருக்கத்தான் செய்யும்) என்று சமாதானப் படுத்திக் கொண்டு நாம் சம்பாதித்தப் பணத்தை நம் விருப்பப்படி எதில் வேண்டுமானாலும் செலவளித்துக் கொள்ளலாமா?

உன் கையில் இருப்பது உன் கைக்கு வருவது எல்லாவற்றையும் உன் விருப்பப்படி அழிக்க உனக்கு உரிமை இல்லை. அதை வெளியிலிருந்து யாரும் தடுக்கப் போவதில்லை. ஆனால் ஒரு பொறுப்புள்ள சமூக உறுப்பினராக, சமூகத்துக்கு நலன் பயக்கும் படி அதைச் செலவளிப்பது உனக்கும் பெருமை, சமூகத்துக்கும் மேன்மை. சமூக மேன்மை என்பதில் உன் சொந்த நலன்களும், உன் மனைவி மக்களின் நலன்களும் அடங்கியுள்ளது. சொந்த செலவுகளை, பிறருக்குக் கொடுப்பது போல விழிப்போடு நடத்தினால் எப்படி இருக்கும்?

அவ்வளவுதான் கேட்கிறது பொதுவுடமை சமூகம்.

• ஏழை ஒருவன் வந்து வீட்டில் தொலைக்காட்சிப் பெட்டி வாங்கக் கடன் கேட்டால் கொடுப்போமா?
• குழந்தைகளை இன்பச் சுற்றுலாவுக்குக் கூட்டிப் போக?
• ஐந்து நட்சத்திர விடுதியில் போய்ச் சாப்பிட?
  

• குழந்தைக்கு 250 ரூபாயில் ஒரு பொம்மை வாங்கிட?
• புதிய தொழில் ஒன்றில் முதலீடு செய்ய?
• கள்ளிக்காட்டு இதிகாசம் வாங்க வேண்டும், ஒரு நூறு ரூபாய் கடன் அல்லது உதவி கொடு என்று ஒரு நண்பர் கேட்டால் கொடுப்போமா? ஒரு புதியவர் கேட்டால்? ஒரு பிச்சைக்காரன் கேட்டால்?
  

• இணையத்தில் தகவல்கள் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். என்னுடைய கருத்துக்களை எழுதி அடுத்தவர்களுடன் விவாதிக்க வேண்டும் அதற்கு எனக்கு உதவி செய்யுங்கள் என்று ஒரு முன்பின் தெரியாத ஏழை மாணவன் கேட்டால் பணம் கொடுப்போமோ?
• மனைவி மக்களுடன் வெளியே போய் வெகு நாளாகி விட்டது. இன்றைக்குப் போய் பிட்சா ஹட்டில் சாப்பிடலாம் என்று நினைக்கிறேன். ஒரு ஆயிரம் ரூபாய் கொடுங்களேன் என்று பேருந்து நிலையத்தில் ஒருவர் கேட்டால் என்ன விடை சொல்லுவோம்?
• குழந்தைக்குப் படிக்கப் புத்தகம் வாங்க வேண்டும், பள்ளிக்குப் போக சைக்கிள் வாங்க வேண்டும் என்று கேட்டால்?்.
  
• என் மகனுக்கு கல்லூரிக்குப் போக இரண்டு சக்கர வண்டி வாங்க வேண்டும் என்றால்? எனது தொழிலுக்கு சுற்றி அலைய இரண்டு சக்கர வண்டி வாங்க உதவி செய்யுங்கள் என்று கேட்டால்?
  

இதற்கு எல்லாம் வேறு யாரிடமாவது பணம் கேட்கப் போனால் அவர்கள் இப்படி யோசிப்பார்கள், நம்மிடம் யாராவது உதவி கேட்டு வந்தால் நாம் அலசிப் பார்ப்போம்.

எந்தெந்த கேள்விக்கு நாம் பிறருக்குக் கொடுக்க முன் வருவோம் என்று பதில் சொல்வோமோ அந்தந்த செலவுகளை நமக்காகவும் செய்து கொள்ளலாம். அவன் குழந்தையை விட நம் குழந்தை எந்த விதத்தில் உசத்தி? நம் வயிற்றில் பிறந்து விட்டதாலா? எல்லா மனிதரும் சமம்தானே? நாம், சமூக அமைப்பின் சரியான பக்கத்தில் பிறந்து சமூக வசதிகளை பயன்படுத்திக் கொள்ள முடிந்தது. உதவி கேட்டு வரும் நண்பர் அவரது தவறு எதுவும் இல்லாமல் வாய்ப்புகள் மறுக்கப்பட்டிருக்கலாம்.

அடுத்தவருக்கு என்று வரும்போது என்னென்ன கட்டுப்பாடுகள், என்னென்ன விவாதங்களை அலசி பணம் செலவளிக்க முன் வருகிறோமோ அது நமக்கும் பொருந்தாதா?

இப்படி அடுத்தவருக்கு என்று பார்க்கும் போது நம் பணத்தை எப்படி எப்படி செலவு செய்ய அனுமதிப்போம் அதே விதத்தில் நம்முடைய செலவுகளையும் பார்த்தால் எப்படி இருக்கும்? பணம் நம் கையில் இருந்தாலும் அதன் உரிமை முழுவதும் நமக்குக் கிடையாது. அதைப் பயன்படுத்துவதில் ஒழுக்கம் இருந்தால் ஆடம்பரம் ஒழிந்து விடாது?

• வார இறுதியில் மாயாஜாலுக்குப் போய் விளையாடி வந்தால்தான் குடும்பத்தில் மகிழ்ச்சி வருமா? கட்டுச் சோறு கட்டிக் கொண்டு கிழக்குக் கடற்கரையில் ஒரு இடத்தில் பாய் விரித்து நாளை செலவழித்தால் குடும்பம் குதிக்காதா?
• ஐந்து நட்சத்திர விடுதியில் சாப்பிட்டு விட்டு வந்தால்தான் எல்லோருக்கும் திருப்தி வருமா? வீட்டிலேயே புதிதாக ஒன்றை சமைப்போம், அம்மாவுக்கு ஓய்வு கொடுத்துப் பிள்ளைகள் எல்லோரும் சேர்ந்து ஒன்றை செய்வோம் என்று எல்லோரும் இறங்கி வேலை செய்து அதை எடுத்துக் கொண்டு மெரீனா பீச்சிற்குப் போய அல்லது எழும்பூர் மியூசியத்துக்குப் போய் சாப்பிட்டு வருவது திருப்தியைத் தந்து விடாதா?
  

நாம் கோடிக்கணக்கான பணத்தில் புரளவில்லையென்றாலும், நம்மிடம் இருக்கும் செல்வத்தை எப்படிச் செலவளிக்கிறோம்? சமூகம் நம்மிடம் சேர்த்து விட்ட வளங்களைப் பொறுப்புடன் கையாளுவோம் என்று ஒவ்வொருவருக்கும் உணர்வு வர வேண்டும். தினக் கூலியாக இருந்தாலும், தினமும் பல கோடிப் பணம் சேர்ந்தாலும் செலவளிக்கும் ஒவ்வொரு செல்வமும், ஒவ்வொரு மணித்துளியும் பொறுப்புடன்் செலவளிக்கப்பட வேண்டும்.

• தில்லி மாநகரின் வீதிகளில் பளபளக்கும் கார்களில் பெண்கள் கல்லூரி வாசல்களில் நிற்கும் இளைஞர்களுக்கு பணம் கொடுப்பது யார்?
  
• சின்ன அளவில், என் மகன் கல்லூரியில் படிக்கிறான் என்று வயிற்றைக் கட்டி அவன் பகட்டுக்குப் பணம் கொடுக்கும் ஏழைத் தாய்கள் இல்லையா?
• என் மகனை பெரிய பள்ளியில் சேர்த்து விட்டேன், அங்கு பிற குழந்தைகளுக்கு நிகராக இவனுக்கும் செலவுகள் செய்ய வேண்டும் என்று வாதிட்ட தாய்க்கு என்ன பதில்?
  பிறரைப் பார்த்து இவனுக்குக் கொடுப்பதை விட இவனைப் பார்த்து பிறர் கற்றுக் கொள்ளும், நடத்தையை ஏன் கொடுக்க முடியவில்லை.?
  

நம் சக மனிதர்கள் வளர்ந்து வளப்படும் வரை நம்முடைய ஆசைகளை கட்டுப்படுத்திக் கொள்வோம், அதன் பிறகு எல்லோருடனும் சேர்ந்து அவற்றை நிறைவேற்றிக் கொள்வோம் என்று ஏன் நம்மால் நினைக்க முடியவில்லை? மனித் குலமே ஒரு பெரிய குடும்பம்தானே, என் கூடப் பிறந்தது என் வயிற்றில் பிறந்தது மட்டும்தான் எனது பொறுப்பா?

குரானோ, பைபிளோ, கீதையோ ஒருவன் தனது செல்வத்தை எப்படி வேண்டுமென்றாலும் சேர்த்துக் கொள்ளலாம் என்றோ, அப்படிச் சேர்ந்த செல்வத்தை எப்படி வேண்டுமானாலும் செலவளித்துக் கொள்ளலாம் என்று கூறுவதில்லை. குரானின் வட்டி வாங்கக் கூடாது என்ற தடையை, "ஆகாகா, என்ன முட்டாள்தனம், வங்கிகள் இல்லாமல் நம்முடைய நவீன பொருளாதாரமே மூழ்கி விடாதா" என்று ஆரம்பிக்காமல் கொஞ்சம் பெட்டிக்கு வெளியே சிந்திக்கலாம்..

கிருத்துவம் போதிக்கும் சேவை வாழ்க்கையை பாருங்கள். கீதையும் தருமகர்த்தா முறையை ஏன் மறந்து விட்டோம்? தர்மகர்த்தா முறையில் பொறுப்பாகச் செல்வந்தர்கள் நடக்க வேண்டும் என்ற காந்தியின் திட்டத்தை நடைமுறைக்கு உதவிடாத ஒன்று என்று கட்டபொம்மன் சொல்லியிருந்தார். அது காந்தியின் தவறா, நமது தவறா?

அந்த மதங்களின் பேரால், அந்தக் கடவுளின் பேரால்தான் வீணடிப்புகளும் அதன் நியாயப்படுத்தல்களும் நடக்கின்றன. உலகில் ஒரு குழந்தை பசியோடு இருந்தாலும், கோயிலில் செய்யப்படும் பாலாபிஷேகம் கடவுளைப் போய்ச் சேராது என்று நான் உறுதியாக நம்புகிறேன்.

இதற்குத் தொடர்புடைய என்னுடைய முந்தைய பதிவு இங்கே..