கோவை சந்திப்பு

கோவை பதிவர் பட்டறைக்கான நாள். தங்கியிருந்த படுக்கை வசதி விடுதியில் கழிவறை, குளியலறை வசதிகள் நேர்த்தியாக தூய்மையாக வைத்திருந்தார்கள். காலை எழுத உட்கார்ந்தேன். முகுந்தராஜ் தொலைபேசியில் 'காந்திபுரத்தில் இறங்கி இடம் தேடுவதாக' கேட்டார்.

பெட்ரோல் நிலையத்தை அடுத்த சந்தில் பெயர்ப்பலகை வைத்திருப்பதை அடையாளம் சொன்னேன். சொல்லி விட்டு 'வெளியில் வந்து பார்ப்போம்' என்று ஒரு டி சட்டையைப் போட்டுக் கொண்டு வெளியே வந்தால் வரவேற்பு மேசையருகில் ஒருவர் பார்த்துப் புன்னகைத்தார்.

முகுந்த் இப்படி இருக்க மாட்டாரே என்று தடுமாறிப் பார்த்தால் அவரே கையை நீட்டி, 'உண்மைத் தமிழன்' என்று அறிமுகப்படுத்திக் கொண்டார். அந்த நேரம் முகுந்தும் வந்து சேர்ந்தார். என்னைப் போலவே உடலில் சதை கிதை பூசி விடாமல் அப்படியே இருந்தார் முகுந்த்.

மாடியில் இருக்கும் ஒரு அறைக்கு அனுப்பி விட்டார்கள். குளித்து, உடை மாற்றித் தயாராகி கீழே வந்தோம்.

கீழே என்னை விடவும் ஒல்லியாக ஒருவர் இருக்க முடியும் என்று காண்பிக்க சென்ஷி நின்றிருந்தார். அவர் ஏற்கனவே குளித்து சாப்பிட்டு முடித்திருந்தார். தில்லியிலிருந்து 2 நாட்கள் பயணித்து வந்திருக்கிறார். ஏதோ மதிய வேளையில் பொழுது போகலாம் என்று பதிவர் சந்திப்புக்குப் போவதில் ஆரம்பித்து இப்படி நாட்கள் பல செலவழித்து எல்லோரும் வருவது வியப்பாக இருந்தது.

'சும்மா ஒரு நேரம் போக்கு சார், இதால எதுவும் பெருசா சாதிச்சிட முடியாது' என்றுதான் எல்லோரும் உள்ளே நுழைகிறோம். அவர்களுக்குள் ஒரு சிலராவது தீவிரமாகி விடுகிறார்கள்.

பேருந்து நிலையத்தின் எதிரிலேயே இருந்து அன்னபூர்ணா கௌரிசங்கர் விடுதியில் சாப்பிடப் போனோம். முகுந்துக்கு பெங்களூரில் நல்ல பொங்கல் கிடைப்பதில்லையாம். இரண்டு பொங்கல், காபி சாப்பிட்டார். நான் இட்லி, எலுமிச்சை சேவை, தோசை என்று நாலு நாள் சாப்பிடாதது போல வெளுத்து வாங்கினேன். தோசைதான் கொஞ்சம் தாமதமாக வந்தது. உண்மைத் தமிழனும் இட்லி, தோசை, காபி.

வெளியே வந்து நான்கு பேராகப் போக ஆட்டோ கேட்டால் 50 ரூபாய் என்று சொன்னார்கள். சென்ஷி கோவைக்குப் பழக்கமானவராம். அவரது வழிகாட்டலில் பேருந்தைப் பிடிக்கப் போனோம். சாலையைக் கடந்து எதிர்த்திசையில் பேருந்து நிறுத்தத்தில் 7ம் தடப் பேருந்தில் உட்கார இருக்கையோடு ஏறிக் கொண்டோம்.

சரியாக அடையாளங்கள் சொல்லி தபால் நிலையம் அருகில் இறங்க வேண்டும் என்று நடத்துனரிடம் கேட்டிருந்தோம். கடைசி நிமிடத்தில் அவர் கூடுதல் உதவி செய்ய விரும்பி, கட்டிடத்தின் பெயரைக் கேட்டார். அதற்கு அடுத்த நிறுத்தத்தில் இறங்க வேண்டும் என்று சொல்லி இறக்கி விட்டார்.

நடந்து தபால் நிலையம் அருகில் வந்து கேட்டுக் கேட்டு கௌதம் ஆர்கேட் வந்து சேர்ந்தோம். இரண்டாவது மாடிக்கு மூன்று சுற்றுகள் படி ஏறி தாட் இக்னைட் அமைப்பின் அலுவலகத்துக்கு வந்து சேர்ந்தோம். மின்தடையாம். குளிரூட்டும் கருவி, மின்விசிறி, விளக்குகள் எல்லாம் அணைந்து பாலபாரதியும், வினையூக்கியும் அறையையும் கருவிகளையும் ஒழுங்கு படுத்தும் நண்பர்களும் செயல்பட்டுக் கொண்டிருந்தார்கள்.

ஆறு பேர் ஆகி விட்டோம். சிறப்பு விருந்தினர் வர வேண்டும் என்று 'கோவை வந்தாலும் இந்த புழுங்கும் சூழலைக் கூட்டிக் கொண்டா வர வேண்டும்' என்று உட்கார்ந்திருந்தோம். இடையில், வந்த ஓரிருவர் சொல்லாமல் கிளம்பக் கூடச் செய்து விட்டார்கள்.

பாமரன், ஆறுமுகம் ஐயா வந்து சேர்ந்தார்கள். எல்லோரது சுய அறிமுகத்தைத் தொடர்ந்து பத்தரை மணிக்கு ஆறுமுகம் ஐயா தனது நினைவுகளைப் பகிர்ந்து கொண்டார். சூடான வெளிச்சமான படப்பிடிப்பு விளக்கு, சின்ன அறையில் பத்துப் பதினைந்து பேர் இருந்தது மின்னிணைப்பு கிடைத்து குளிரூட்டி ஓட ஆரம்பித்தும் புழுக்கம் குறையவில்லை.

அடுத்த அமர்வில் பின்நவீனத்துவம் குறித்து கட்டுரை வாசிக்க பேராசிரியர் ரமணி.

ஆறுமுகம் ஐயா, இளையராஜாவை முறையாக இசை பயிலாத இரண்டாம் தரக் கலைஞர் என்று கருத்து சொல்ல செந்தழல் ரவியிடமிருந்து ஒரு உறுமல் கேட்டது. அதன் பெருக்கமாக அறையெங்கும் ஒவ்வொருவர் பேச ஆரம்பித்து கட்டுடைக் கோட்பாடுகளை வெளுத்து வாங்கினார்கள்.

அந்த இழையிலிருந்து பிடித்து தனது பின் நவீனத்துவக் கட்டுரை வாசிப்பை ஆரம்பித்தார் பேராசிரியர் ரமணி. தொழிற்புரட்சி, 19ம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதி, 20ம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியில் நிலவி வந்து நவீனத்துவ சிந்தனைகளான ஒழுக்கம், மையம், சமூக நெறிகள் என்று பலவற்றை உடைத்து தனி மனித கலைகள், மையங்கள் உடையும் அரசியல், பரவலாக்கப்படும் அறிவு என்று பின்நவீனத்துவம் பற்றி நீளமாகப் பேசினார். இடையிடையே வாக்குவாதமும் வெடித்தது.

சுகுணாதிவகர், ராஜானஜ் கூட்டணி அமைத்து தாக்குதல் நடத்த ஆரம்பித்தனர். 'ரிலையன்ஸ் பிரஷ், கோக் போன்ற நிறுவனங்கள் நமது தேர்வுகளையே அழித்து விடுகின்றன. அவர்களையே சார்ந்து வாழும் நிலையை ஏற்படுத்தி விடுகின்றன, என்ன செய்வது' என்று மையங்கள் அழிகின்றன என்பதற்கு மாற்றுக் கருத்து சொன்னார்கள்.

பேராசிரியர் ரமணி பொறுமையாக விவாதத்தில் தான் ஈடுபடாமல் மற்றவர்கள் அடித்துக் கொள்வதை அவதானித்துக் கொண்டார். தனது கட்டுரை சிந்தனைகளைத் தூண்டி விடுவதுதான் நோக்கம் என்று சொன்னார்.

இந்தியன் எக்ஸ்பிரசின் நிருபர் விபரங்களை வாங்கிக் கொண்டார்.

இந்துவிலிருந்து வந்திருந்த நிருபர், எல்லோரிடமும் கலந்துரையாட வேண்டும் என்று கூட்டினார். வலைப்பதிவுகளைக் குறித்துக் கேள்விகள் கேட்டார். பாலபாரதி எப்படி தருமி, என்ற கல்லூரிப் பேராசிரியரிடம் தான் ஆரம்பித்த விவாதத்தில் பெங்களூரிலிருந்து மோகன்தாஸ் கலந்து கொண்டார் என்று ஆரம்பிக்க அப்படியே தமிழ்மணம், எழுதும் கருவிகள், இலவசமாகக் கிடைக்கும் எழுத்துருக்கள் என்று நீண்டது. முகுந்து இகலப்பை குறித்து தவறாக கட்டுரை ஒரு முறை வெளி வந்ததைக் குறிப்பிட்டார்.

லிவிங்ஸ்மைல் வித்யா வலைப்பதிவுகளில் தனக்குக் கிடைத்த கருத்துத் தளத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டார். அரவாணிகளைக் குறித்த பார்வை மாற்றம் உருவாக அவரது பதிவு எப்படி ஒரு தூண்டுதலாக இருந்தது என்று சொன்னார்.

உணவு இடைவேளை முடிந்து அடுத்த அமர்வில் முகுந்த் eகலப்பை, தமிழ் விசை என்ற பயர்பாக்சு நீட்சி, அதியன் என்ற எழுத்துரு மாற்றி, வலைப்பதிவுகளின் புதிய இடுகைகளை எப்படி உடனுக்குடன் தெரிந்து கொள்வது என்ற முறைகள் விளக்கினார். தமிழ்பதிவுகள் என்று தான் உருவாக்கிய திரட்டி பற்றியும் குறிப்பிட்டார்.

ஒவ்வொரு கட்டத்தையும் விளக்கமாகக் குறிப்பிட்டார். எங்கிருந்து தகவிறக்குவது, எப்படி நிறுவுவது, எப்படிப் பயன்படுத்துவது என்று விளக்கினார்.

பயர்பாக்சு இருந்தால் மட்டுமே தமிழ்விசை, அதியன் வேலைக்கு ஆகும். இன்டர்நெட் எக்சுபுளோரர் பாவிப்பவர்கள் மனம் திரும்பி மேம்பட்ட பயர்பாக்சுக்கு மாறும்படிக் கேட்டுக் கொண்டார். யாகூ மெசஞ்சரில் எகலப்பையை பாவிக்க முடியாத நிலைக்கு மாற்றாக மீபோ என்ற வலை உலாவி சார்ந்த பயன்பாட்டை செயல்விளக்கம் காண்பித்தார்.

பலரும் தமது கேள்விகளை ஐயங்களைத் தெளிவு படுத்திக் கொள்ள உதவியாக இருந்தது.

அடுத்ததாக நான் ஜோயல் ஆன் சாஃப்டுவேர் என்று ஆங்கில வலைப்பதிவைச் சுட்டி அதை எழுதும் ஜோயல் ஸ்பால்ஸ்கி எப்படி எழுதுவதன் மூலம் தனது தொழிலையும் வருமானத்தையும் பெருக்கிக் கொள்ள முடிந்தது என்று விளக்கினேன். ஜிமெயிலில் புதிய லேபல்கள உருவாக்கி உள்ளே வரும் அஞ்சல்களை எப்படி குறிப்பிட்ட லேபல் பொருந்தும்படி செய்யலாம் என்றும் காட்டினேன்.

உண்மைத்தமிழனின் 22 பக்கங்களுக்குக் குறையாத இடுகைகள் பயர்பாக்சில் வட்ட வட்டமாகத் தெரிவதற்கு என்ன காரணம் என்று ஆராய்ந்து, அவர் பதிவிடும் போது ஜஸ்டிஃபை என்ற தேர்வை கிளிக்காமல் இருந்தால் போதும் என்று தெரிந்தது.

போலி உண்மைத் தமிழனைப் போற்றி எல்லோரும் சொன்னார்கள். போலிகளிலேயே நகைச்சுவை உணர்வோடு, ரசிகர் மன்றம் அமைத்து கலாய்க்கும் அந்தப் போலியைப் பற்றிக் கவலைப் படாமல் இருக்கலாம் என்று தைரியம் சொன்னோம். எண்ணைப் பெயரோடு இணைப்பது, எலிக்குட்டி சோதனை, புகைப்படம் இணைத்தல் என்று தனது அடையாளங்களைத் திட்டம் செய்து கொண்டாலும் அதே முறைகளில் போலியும் இணைத்து விடுவது சிரமமாக இருக்கிறது அவருக்கு.

மணிமொழியான் பெண் கவிஞர்களில் தாமரையைப் பிடிக்கும் என்று குறிப்பிட்டார். வேட்டையாடு விளையாடு படத்தின் பாடல்கள், வசீகரா பாடல் என்று விளக்கினார் சென்ஷி. பெண்கள் உறவுகளைப் பார்ப்பது உடல் தோற்றத்தை மட்டும் அடிப்படையைக் கொள்ளாமல் உள்ள உணர்வுகளுக்கு முக்கியத்தும் கொடுக்கிறார்கள் என்று மணிமொழியான் சொன்னார்.

ஒவ்வொருவராக விடைபெற்றுச் செல்ல, கடலில் கலக்காமல் பல கிளைகளாகப் பிரிந்து ஓய்ந்து விடும் ஆறு போலக் கூட்டம் வடிந்து முடிந்தது. கூட்டம் முடிந்தது குறித்த ஒரு இடுகையோடு பாலபாரதி கணினியையும் மூடி வைத்தார். மூன்று நாட்களாக கூட்டத்திற்கான ஏற்பாடுகளுக்கு உழைத்துக் களைத்திருந்த பாலபாரதிக்கு சரிவர நன்றி கூட சொல்ல முடியாமல் கிளம்பினோம்.

சென்னை திரும்ப முன்பதிவு எதுவும் இல்லாமலிருக்க உண்மைத் தமிழன் உங்களை பேருந்து ஏற்றி விட்டுத்தான் போவேன் என்று சொல்ல இரண்டு பேரும் காந்திபுரம் திரும்பி வந்தோம். ஏழரை மணி இணைய உரையாடலுக்கு இணைய மையம் தேடி அலைந்தோம். பத்து பதினைந்து நிமிடங்களுக்குப்ப பிறகு பூச்சி மொய்க்கும் கணினியுடனான மையத்தில் உட்கார்ந்தோம். ஒன்பது மணிக்கருகில் அது முடிந்து கீழே கேபிஎன்னில் கேட்டால் கடைசி வரிசையில் ஒரே ஒரு இருக்கை 29ம் எண் இருக்கிறத என்று கொடுத்தார்கள்.

சேலம் போய், இடம் பிடித்து சென்னை போய்ச் சேருவதற்குள் தாவு கழன்று விடும், இதுதான் உத்தமம் என்று நன்றியோடு சீட்டை பதிவு செய்து விட்டு சாப்பிட இடம் தேடினோம். எல்லா விடுதிகளிலும் கூட்டம், காத்திருப்போர் வரிசை நீளங்கள். கோயம்புத்தூரில் ஞாயிறு மாலைகளில் வீட்டுச் சமையலை நிறுத்தியே விட்டார்களோ என்று நினைக்கும் அளவுக்கு விடுதிகளில் கூட்டம் அலை மோதிக் கொண்டிருந்தது.

உண்மைத்தமிழன் பசியில் அசந்து போயிருந்தார்.. கடைசியில் ஒரு வழியாக ஆரியாஸ் என்று விடுதியில் இடம் பிடித்துக் கொண்டோம். ஒன்பதரை மணிக்கு கேபிஎன் அலுவலகத்துக்குத் திரும்பி வந்து என்னை வழியனுப்பி வைத்தார்.