ஓகைக்கு நன்றி

ஒரு அழகிய பள்ளத்தாக்கு. அமைதியான மக்கள். வெளியிலிருந்து யாரும் அதிகம் வருவதில்லை.
கடவுள் ஒரு இனிய சதி செய்து குவாய்ல என்ற பூச்செடியை அங்கு பரப்பி வைத்திருந்தான்.
அந்தப் பூவை ஒருவர் மற்றவர் மீது எறிந்தால் சிரிப்பு வரும், மகிழ்ச்சி பொங்கும், மனம் மலரும். அதே பூவை பலர் மீது எறியத் தூண்டும்.
இப்படியாக பூ எறி பட்டு எல்லோரும் எப்போதும் சிரிப்புடனும் அன்புடனும் வாழ்ந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

இந்தப் பூ மக்களின் உடைகளில் ஒட்டிக் கொண்டு போய் விழுந்த இடமெல்லாம் புதிதாக முளைக்கும்.
அங்கு மகிழ்ச்சிக்கும், கொண்டாட்டத்துக்கும் குறைவே இல்லை.

ஒரு நாள் வெகு தூரத்திலிருந்து கண் காணாத இடத்திலிருந்து ஒருவன் இங்கு வந்தான்.
வந்தவனுக்கு இந்த மகிழ்ச்சியும் கொண்டாட்டமும் ஆச்சரியமாகவும் கடுப்பாகவும் இருந்தது.

அவர்கள் ஊரில் சௌஹென் என்ற முட்செடிதான் எறிந்து கொள்வது.
அது ஒருவர் மீது பட்டால் மனதுக்கு துன்பமும் எறிந்தவர் மீது கோபமும் பொங்கும்.
பதிலுக்கு அடுத்துக் கண்ணில் படும் நான்கு பேர் மீதாவது அதே சௌஹென் எறியத் தோன்றும்.

இந்த சௌஹென்னும் ஒட்டிக் கொண்டு வளர்ந்து விடும் தன்மை படைத்தது.
இது இருக்கும் இடத்தில் ஒரே வெறுப்பும் அழிவும்தான்.
இது முளைக்கும் இடத்தில் குவாய்ல வளர வழியே இல்லை.

அன்னியன் உடையில் ஒட்டிக் கொண்டு வந்த, அவன் எறிந்த சௌஹென் பள்ளத்தாக்கில் வேலை செய்ய ஆரம்பித்தது.
பழைய கொண்டாட்டங்கள் மறைந்து அடிதடியும் நாசபுத்தியும் ஆட்சி ஏறின.
குவாய்ல எல்லாம் பூண்டறுந்து போயின.
முகங்களில் புன்னகையும் மனங்களில் குதூகலமும் ஒழிந்தன.

ஒரு நாள் கடவுளுக்கு தனது செல்லப் பள்ளத்தாக்கின் நினைவு வந்து போய்ப் பார்த்தால் அலங்கோலம் வரவேற்கிறது.
அவர் மண்வெட்டி எடுத்து சௌஹென் புதர்களை வெட்டி இரவோடு இரவாக எல்லா முட்களையும் தீக்கிரையாக்கினார்.
அதிகாலையில் நகரம் விழிக்கும் முன்னால் குவாய்ல மலர்களை தெருவெங்கும் பரப்பி வைத்தார்.

அன்று முதல் அந்த பள்ளத்தாக்கில் சிரிப்பும் மகிழ்ச்சியும் திரும்பின.
கடவுளின் மனதுக்கு அருகிலான இடமாக சிறப்பு தொடர்ந்தது.

1. சின்ன வயதில் கேட்ட கதையை நினைவு படுத்தி எழுதியது.
2. குவாய்ல என்பது சீன மொழியில் மகிழ்ச்சியைக் குறிக்கிறது.
3. சௌஹென் என்பது வெறுப்புக்கான சொல்.
4. "புன்னகை மலர்களைத் தூவுங்கள். வெறுப்பு முட்களை எரித்து விடுங்கள்" என்று நினைவுபடுத்திய ஓகைக்கு நன்றி.