தமிழரும் நாகரீகமும (பொதுவுடமை)

முதலில் வட நாட்டில் வேலைக்கு போன போது, பின்னர் இங்கிலாந்தின் பழக்க வழக்கங்களைப் பார்த்த போது, சீனாவில் வேலை நெறிகளைப் பார்த்த போது தமிழகத்தின் அடக்கம், தன்னை உயர்த்திச் சொல்லாமை, வாழ்க்கையில் அடுத்தவரைப் பின் தள்ளிப் போய் விட வேண்டும் என்ற உந்துதல் இல்லாமை என்பதெல்லாம் அவமானமாகப் பட்டன. தமிழகத்தின் ஒரே குறை தம்முடைய சிறப்புகளை உலகம் அறியச் சொல்லாமல் இருப்பதுதான் என்று இந்தியா டுடே பத்திரிகை நடத்திய ஒரு கருத்தரங்கில் பேச்சாளர்கள் ஒரு மனதாக சொன்னார்கள்.

அடுத்தவர்களைப் பார்த்துக் கொள்வது. அடுத்தவர் மனம் நோகக் கூடாது என்று அவதானம் நமது மிகப் பெரிய சொத்து. அதைப் போற்றிப் பாதுகாக்க வேண்டுமா அல்லது இன்றைய அமெரிக்க கலாச்சாரத்திற்கு ஏற்றபடி அதை ஒழித்துக் கட்டி விட வேண்டுமா என்பது நம் கையில் உள்ளது.

தமிழகம் இந்து மதத்தின் பல சிறப்புகளின் தொட்டில். பெரியவர்களுக்கு மரியாதை, அடாவடி இல்லாத பேச்சு, தன்னடக்கம், சுயநலமின்மை என்பவைதான் உயர் குணங்கள் என்று இன்றும் ஏற்றுக் கொள்கிறோம். முஸ்லீம் ஆட்சியாளர்கள், ஆங்கிலத் தலைவர்களின் கீழ் வட இந்திய தன் இயல்பை விட்டுக் கொடுத்து விட பாதிப்புகளைத் தவிர்த்து நம் கலாச்சாரத்தின் அடிப்படைப் பண்புகளைத் தக்க வைத்துள்ளோம் நாம். வட ஆற்காடு மாவட்டத்தில் இருக்கும் முஸ்லீம் தோல் தொழிற்ச்சாலைகளில் பணியாளர்களுக்கு சமைத்த உணவு வழங்குவதை ஒரு சமயப் பணியாகவே செய்கிறார்கள். வந்த விருந்தினருக்கு பானமோ, உணவோ கொடுக்காமல் இருப்பது மேல் அதிகாரிகளின் கடும் கண்டனத்தை வரவழைக்கும் என்று தெரிந்து கொண்டேன்.

வணிக நோக்கில் பார்த்தால் நிறுவனத்திலேயே உணவு சமைத்துக் கொடுப்பதில் உள்ள சிக்கல்கள், ஊழலுக்கான சாத்தியங்கள் இவற்றை முன்னிட்டு ஒவ்வொருவருக்கும் அதற்கான காசை கையில் கொடுத்து உன் பாட்டை நீ பார்த்துக் கொள் என்று சொல்வதுதான் லாபம் தரும். டாடா நிறுவனத்தில் நான் வேலை பார்க்கும் போது அப்படி நடக்கவும் செய்தது.

எல்லாவற்றையும் ரூபாய் கணக்கில் வடித்து விடாமல் நாம் இன்றும் இயங்குகிறோம். அந்த அடிப்படைதான், எப்படி வாழ வேண்டும் என்று வாழ்ந்து காட்ட தமிழகத்துக்குத் தகுதியைக் கொடுக்கிறது.

மதுக்கடை திறந்து அதன் விற்பனை வரியில் வருமானம் ஈட்டுவதுதான் அரசாங்கத்தின் பொருளாதாரத் திறமை. அந்த வருமானத்தை இழந்தாலும் பரவாயில்லை உழைப்பாளிகளின் உழைப்பை உறிஞ்சும் ஒரு பழக்கத்தின் மூலம் என் அரசு பணம் சம்பாதிக்கக் கூடாது என்று ஒரு முதலமைச்சர் முன் வந்தால் அது தார்மீக தலைமை.

குழந்தைகளுக்கு மதிய உணவு கொடுத்து ஆண்டுக்கு பல நூறு கோடி ரூபாய் செலவளிப்பது பொருளாதார முட்டாள்தனம் என்பது சந்தைப் பொருளாதரத்தின் அலசல் முடிவு. பரவாயில்லை, எதிர்கால குடிமக்களுக்கு சத்தான உணவு கொடுப்பதால் நான் கோமாளி என்று ஆனாலும் பரவாயில்லை என்று உயர்ந்தது ஒரு தலைவனின் பெருமை.

வாசலில் வந்து நிற்கும் அதிகாரப் பிச்சைக்காரனை நம்ப முடியவில்லை. ஆந்திராவுக்கு வேலை செய்யப் போனேன். லாரியில் சேலத்துக்கு ஊர் திரும்பும் வழியில் சண்டை வந்து வழியிலேயே இறக்கி விட்டு விட்டான் என்று கதை சொல்லும் குண்டான அழுக்கான முண்டாசு கட்டிய, கிழிந்த சட்டை போட்ட ஆளுக்குக் காசு கொடுப்பது எதில் சேரும்? ஏமாற்றுப் பேர்வழி என்று ஒதுக்கி விட்டுப் போய் விடலாமா? கையில் இருக்கும் சில்லறையைக் கொடுக்க வேண்டுமா?

உங்கள் பொருட்களில் கடந்த ஆறு மாதங்களாக பயன்படுத்தாதவற்றை தானம் செய்து விடுங்கள் என்று எழுதியுள்ளார் குமுதம் சாமியார். எத்தனை அடைசல்கள் வெளியே வரும். நமக்குப் பயன் இல்லாமல் கிடக்கும் பொருட்கள் யாரோ ஒருவரின் வாழ்வில் ஒளி ஏற்றி வைத்து விடலாம்.

நம்முடைய வேர்களை சரிவரப் பராமரித்து வந்தால் மேனாட்டு நாகரீகத்தை கண்மூடித்தனமாகப் பின்பற்றாமல் இருந்தால் எல்லோரின் வாழ்வும் சிறக்க கண்டிப்பாக வழி உள்ளது.