இந்தியாவின் மதச்சார்பின்மை

இந்துத்துவா பற்றியும் காந்தி பற்றியும் நான் எழுதிய சில பதிவுகளுக்குப் பின்னூட்டங்களாகவும், மின் அஞ்சல் மூலமும் இந்தியாவில் போலி மதச்சார்பின்மை பின்பற்றப்படுகிறது, மதச்சார்பின்மை என்ற பெயரில் இந்துக்களின் உரிமைகள் மறுக்கப்படுவதுடன், சிறுபான்மையினருக்குச் சலுகைகள் போட்டி போட்டுக் கொண்டு வழங்கப்படுகின்றன என்று சில நண்பர்கள் (சாணக்கியன், ஷங்கர்) கருத்துத் தெரிவித்திருந்தார்கள்.

இந்தியாவின் வரலாறு, அரசியலமைப்பு, இன்றைய நிலை போன்றவற்றை அலசிய பிறகு எனக்கு ஏற்பட்ட எண்ணங்களைப் பகிர்ந்து கொள்கிறேன்.

இந்துக்கள் பெரும்பான்மையாக வாழ்வதாலேயே இந்தியா ஒரு இந்து நாடு அல்ல. இந்தியா என்பது பல்வேறு மதத்தினரும், பல்வேறு இனத்தினரும், பல்வேறு மொழி பேசுபவரும் சம உரிமைகளோடு வாழ ஒத்துக் கொண்டு அமைந்த ஒரு நாடு. பல்வேறு பிரிவினர் பல்வேறு காரணங்களால் ஆதிக்கம் செலுத்தும் நிலை இருந்தாலும், பிற பிரிவினரின் நலன்களை சிறப்பு நடவடிக்கைகள் மூலம் பாதுகாப்போம் என்ற அடிப்படையில் அமைந்தது இந்தியக் குடியரசு.

அது சாத்தியமில்லை, பெரும்பான்மை இந்துக்களுடம் சேர்ந்து வாழும் போது முஸ்லீம்கள் தமது மதத்தையும் தனிக் கலாச்சரத்தையும், சமூகச் சட்ட திட்டங்களையும் தொடர்ந்து பின்பற்ற முடியாமல் போய் விடும், எனவே முஸ்லீம்கள் வாழும் எல்லாப் பகுதிகளும் பாகிஸ்தான் என்ற பெயரின் கீழ் தனி நாடாக ஆளப்பட வேண்டும் என்று போராடியது ஜின்னாவின் தலைமையின் கீழான முஸ்லீம் லீக். அதற்குத் தேவையே இல்லை, இந்துப் பெரும்பான்மை மற்ற மதங்களின் உரிமைகளை நம்பிக்கைகளை நசுக்கி விடாது, அதனால் இந்தியா ஒரே நாடாக இருக்க் வேண்டும் என்பது காந்தியின் தலைமையிலான காங்கிரசு.

ஜின்னாவின் கோட்பாட்டின் படி, முஸ்லீம்கள் பெரும்பான்மையாக வாழும் எல்லாப் பகுதிகளும் (எல்லா) பாகிஸ்தானைச் சேர வேண்டும். பஞ்சாப், வங்காளம் போன்ற முஸ்லீம் பெரும்பான்மை மாநிலங்கள், ஹைதராபாத் போன்ற முஸ்லீம் பெரும்பான்மை நகரங்கள், ஏன் நகரங்களில் முஸ்லீம் பெரும்பான்மை வட்டங்கள் கூடப் பாகிஸ்தானாகி விட வேண்டும். அத்தகைய பகுதிகள் இந்தியப் பெருநாடு முழுவதும் துண்டு துண்டாகச் சிதறிக் கிடக்கலாம். ஆனால் அவை அனைத்திலும் ஷரியத் சமூகச் சட்டம் செயல்படும், முஸ்லீம் மதத்துக்குப் பொருந்தும் கல்விக் கூடங்கள் செயல்படும், முஸ்லீம்கள் புனித யாத்திரை போக அரசு மானியம் வழங்கும், முஸ்லீம் வழிபாட்டுத் தலங்களை முஸ்லீம்களை நிர்வகிப்பார்கள். மொத்தத்தில் புவியியல் அடிப்படையில் பிளவுபட்டுக் கிடந்தாலும் இந்தப் பகுதிகளில் எல்லாம் முஸ்லீமகள் நிம்மதியாக வாழ முடியும்.

இது என்ன முட்டாள் தனம்? நாம் அமைக்கப் போகும் அரசமைப்புச் சட்டம் சிறுபான்மையினரும் தமக்கு விருப்பமான வகையில் வாழும்படிதான் அமையப் போகிறது. யாரும் பெரும்பான்மை பிரதிநிதி பலத்தைப் பயன்படுத்தி சிறுபான்மையினர் விரும்பாத நடவடிக்கைகளை எடுக்க முடியாத வகையில்தான் அமையப் போகிறது. இந்தியா ஒரே நாடாகத் தான் இருக்க வேண்டும் என்பது காந்தியின் வாக்கு.

அந்த வாக்கை எதிர்த்து வன்முறைக் கலகங்களைத் தூண்டி தனது நோக்கத்தில் ஒரு பகுதியை மட்டும் நிறைவேற்றி பாகிஸ்தானை உருவாக்கிக் கொண்டார் திரு ஜின்னா அவர்கள். இந்தியாவின் பிற பகுதிகளில் வாழும் முஸ்லீம்கள் இந்தியத் தலைவர்களின் கொள்கைகளில் நம்பிக்கை வைத்து, உருவான அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைச் சாட்சியாக வைத்து இந்திய நாட்டிலேயே வாழ முடிவு செய்தார்கள். அவர்கள் விரும்பும் வரை, அவர்களாக முன் வந்து மாற்றாத வரை, அவர்களுக்குக் கிடைக்கும் சிறப்புச் சட்டங்களை, சலுகைகளை, உரிமைகளை ரத்துச் செய்ய யாருக்கும் உரிமை கிடையாது.

அப்படி ரத்துச் செய்ய முனைபவர்கள், இந்தியா என்ற நவீன நாடு அமைக்கப்பட்டதன் அடிப்படையான அரசியலமைப்புச் சட்டத்தைச் செல்லாததாக்குகிறார்கள். அப்படி அரசமைப்புச் சட்டம் செல்லாததாகி விட்டால் இந்தியாவில் சேர்ந்து வாழும் ஒவ்வொரு குழுவும் தனது விதியைத் தாமே தீர்மானித்துக் கொள்ளும் உரிமையைப் பெற்று விடும். இந்தியா உடைந்துச் சிதற வேண்டும் என்று எண்ணுபவர்கள் மட்டுமே, பெரும்பான்மை மத அரசியலில் ஈடுபடுவார்கள்.

இந்த முன்னுரையுடன், எழுப்பபட்ட விவாதங்களைப் பார்ப்போம்.

போலி மதச்சார்பின்மை

1. முஸ்லீம் நாடுகளில் ஹஜ் மானியம் அளிக்கப்படுவதில்லை. இந்தியாவின் முஸ்லீம் சிறுபான்மையினருக்கு சலுகைகள் அளிக்கப்படுகின்றன. முஸ்லீம் நாடுகளில் சிறுபான்மையினருக்குச் சலுகைகள் எதுவும் அளிக்கப்படுவதில்லை.

2. இந்தியாவில் குடியரசுத் தலைவரும், பிரதம் மந்திரியும் இந்துக்கள் அல்லாதவர்கள். ஒரு முஸ்லீம் நாட்டில் ஒரு முஸ்லீம் அல்லாதவர் நாட்டுத் தலைவர் ஆக முடியாது.

3. முஸ்லீம் மதத் தலைவர்கள் பயங்கரவாதத்துக்கு எதிராக கட்டளைகள் பிறப்பிப்பதில்லை.

4. இந்துக்கள் பெரும்பான்மையாக இருக்கும் மாநிலங்களில் முஸ்லீம் முதலமைச்சர்கள் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டுள்ளனர். முஸ்லீம் பெரும்பான்மை ஜம்மு காஷ்மீரில் அது இதுவரை நடக்கவில்லை.

5. பாகிஸ்தானிலும், வங்காள தேசத்திலும் இந்துக்களின் எண்ணிக்கை மிகக் குறைந்து விட்டது. இந்தியாவில் வளர்ந்து கொண்டே போகிறது.

6. இந்தியாவின் மூன்றில் ஒரு பகுதியை முஸ்லீம்களுக்குப் பிரித்துக் கொடுத்து விட்ட இந்தியர்கள் தமது கோயில்களை மீட்க ஏன் இன்னும் போராட வேண்டியிருக்கிறது.

7. சோமநாதர் கோயிலை சீரமைக்க அரசு பணத்தைச் செலவளிக்காமல் பொது மக்களிடம் நிதி திரட்ட வேண்டும் என்று வலியுறுத்திய காந்தி, தில்லியில் இடிக்கப்பட்ட மசூதிகளை அரசு செலவில் சரி செய்து கொடுக்க வேண்டும் என்று கூறியது ஏன்?

8. காந்தி கிலாபத் இயக்கத்தை ஆதரித்தது ஏன்? அதன் மூலம் அவருக்குக் கிடைத்த நன்றி என்ன?

9. இந்துக்கள் சிறுபான்மையாக இருக்கும் இந்திய மாநிலங்களில் அவர்களுக்கு ஏன் சிறுபான்மை பாதுகாப்பு இல்லை?

10. ஹஜ் பயணத்துக்கு மானியம் இருப்பது போல இந்துப் பயணங்களுக்கு ஏன் மானியம் இல்லை.

11. சிறுபான்மை மதப் பள்ளிகளில் அவர்கள் மத நூல்கள் போதிக்கப்படும்போது, இந்துப் பள்ளிகளில் ஏன் இந்து மத நூல்கள் போதிக்கப்படுவதில்லை?

12. கோத்ராவுக்குப் பிறகான கலவரங்களை பெரிது படுத்திக் காட்டும்போது, காஷ்மீரில் கொல்லப்பட்ட 4 லட்சம் இந்துக்களைப் பற்றி ஏன் யாரும் பேசுவதில்லை?

13. கோயில் பணத்தை சிறுபான்மையினர் நலனுக்காகச் செலவளிப்பது ஏன்? சிறுபான்மையினரின் பணம் அவர்கள் விருப்பப்படி செலவளிக்கப்படுகிறதே?

14. பள்ளிகளின் சீருடை இருப்பது போல, சட்டத்தில் ஏன் ஒரே மாதிரியான சமூகச் சட்டங்கள் இல்லை?

15. காஷ்மீருக்கு 370வது பிரிவு ஏன்?

16. இந்துக் கோயில்களின் நிர்வாகியாக ஒரு முஸ்லீம் நியமிக்கப்படலாம். சிறுபான்மையினரின் மதத் தலங்களை நிர்வகிக்க ஒரு இந்து நியமிக்கப்பட முடியுமா?

இந்தக் கருத்துகள் அனைத்துமே முஸ்லீம்களுக்கும் நாட்டின் கொள்கைகளை தீர்மானிக்க சம உரிமை உண்டு என்ற அடிப்படையில் பார்த்தால் செல்லாததாகி விடுகின்றன. சவுதி அரேபியாவிலும், இசுரேலிலும் சிறுபான்மையினரும், வலிமை குறைந்தவரும் நசுக்கப்படுவதற்கும் நமக்கும் ஒப்பீடே இல்லை. அவர்களது பிரச்சனையை அவர்கள் அனுபவிக்கப் போகிறார்கள். நம்முடைய தலைவர்கள் அளித்த கொடையின் பலன் களை நாம் அனுபவிக்கிறோம்.