தமிழ் - தமிழர் - தமிழகம்

யாமறிந்த மொழிகளிலே தமிழ்மொழி போல் இனிதாவது எங்கும் காணோம் என்று பாரதியார் பாடியதை கிண்டல் செய்து கல்கி எழுதியதாக இந்த வார விகடனில் பழைய இதழ்களின் 'பொக்கிஷம்' பகுதியில் வந்திருக்கிறது. அப்படி 'கல் தோன்றி மண் தோன்றும் முன் தோன்றிய மூத்த குடி' என்று பெருமைப் பட்டுக் கொண்டுதான் வளர்ந்தோம்.

ஒரு கவிஞனின் ஆன்மாவிலிருந்து ஊற்றெடுக்கும் உணர்வுகளை பாடலாகக் கேட்கும் போது, ஒரு கதாசிரியரின் செறிவான படைப்பை படித்துத் திளைக்கும் போதும், சொல்லின் செல்வர்களின் பேச்சில் மயங்கி நிற்கும் போதும் இதைப் போல இன்னொரு மொழி இருக்க முடியுமா என்றுதான் தோன்றி விடுகிறது. இதே உணர்வு எல்லா மொழியினருக்கும் தத்தமது தாய் மொழியைக் குறித்து இருக்கத்தான் வேண்டும்.

இருந்தாலும் தமிழர்களான நமக்கு மொழிப்பற்று கொஞ்சம் அதிகம். அந்தப் பற்றுதான வடக்கிலிருந்து ஆதிக்கம் செய்ய முயற்சித்த இந்தி அலையைத் தடுத்து நிறுத்தி இந்தியா முழுவதும் பல தேசிய மக்களின் மொழிகளுக்கு புத்துயிர் அளித்தது. தனித்தமிழ் இயக்கம், தமிழில் பெயர்கள், தமிழில் கல்வி, தமிழில் திரைப்படப் பெயர் என்று பல வகைகளிலும் தமிழை வளர்க்க, பாதுகாக்க பலரும் பணியாற்றிக் கொண்டே இருக்கிறார்கள்.

தமிழைப் பாதுகாக்க முக்கியமான ஒரு கேடயம் ஆங்கிலம் இணைப்பு மொழியாக இருப்பது. கடந்த 10-15 ஆண்டுகளில் இந்தி மொழி பல தளங்களில் அரசுத் திட்டங்களிலும், மத்திய அரசு பெயர்களிலும் உள்ளே நுழைந்து விட்டது. நாடாளுமன்றத்தில் ஆங்கிலத்தில் பேசினால் அடாவடி செய்து இந்தியில் பேசும்படி அதட்டும் நிலை உருவாகியிருக்கிறது. அதை எல்லாம் தட்டிக் கேட்பதற்கு வாய் இல்லாத பதுமைகளாக ஆகி விட்டார்கள் நமது மத்திய நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்கள். சார்ந்த கட்சிகள் இரண்டும் வணிக அமைப்புகளாக, குடும்ப வணிகங்களாக மாறி விட்ட பிறகு கொள்கை, நாட்டு நலம் எல்லாம் வெகு தூரத்தில்தான் இருக்கின்றன.

தமிழ்வழிக் கல்வி வாழ்க்கைக்கு உதவாத வெற்றுக் கல்வி என்று ஆங்கிலப் பள்ளிக்கு அனுப்பும் அளவுக்குக் கொஞ்சம் வசதி இருக்கும் எல்லா குடும்பங்களையும் நம்ப வைத்து விட்டோம். திராவிட இயக்கம் என்ன ஆயிற்று? அரசாங்கம் சட்டம் போடுவதற்கு முன்பு மக்களிடையே கருத்தாக்கம் உருவானால்தான் சட்டம் எடுபடும். அந்தக் கருத்தாக்கத்துக்கான சமூகப் பணி பார்வை திராவிட இயக்கங்களிடமிருந்து மறைந்தே போய் விட்டது.

நான் பிறப்பதற்கு முன்பே அறிஞர் அண்ணா மறைந்து விட்டார். விபரம் தெரிவதற்கு முன்பே பெரியாரும் இறந்து விட்டிருந்தார். திராவிடத் தலைவர்கள் என்று பார்த்தது கருணாநிதி, எம்ஜிஆர், வைகோ இவர்கள்தான். படித்ததையும் கேட்டதையும் பார்த்ததையும் வைத்துப் பார்த்தால் திராவிட இயக்கத்தின் ஒரு பெரும் பிழை மக்களை விட்டு விலகிச் சென்று விட்டதுதான்.

கடவுள் மறுப்புக் கொள்கையும், ஆதிக்க சாதியினரின் ஆதிக்கத்துக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க முனைந்ததும் திராவிட இயக்கத்தின் இரு பெரிய போக்குகள் என்று எடுத்துக் கொண்டால், கடவுள் மறுப்புக் கொள்கை தமிழ் நாட்டில் முழுவதுமாக தோல்வி அடைந்து விட்டது என்றே சொல்லலாம். கடந்த 20 ஆண்டுகளில் சாமியார்கள், போதகர்கள், கோவில்கள் என்று பல மடங்கு பெருகியிருக்கின்றன. மக்கள் இன்னும் அதிகம் தேடலில் இறங்கியிருக்கிறார்கள்.

சாதி முறை ஆதிக்கத்தை உடைப்பதில் பெரு வெற்றி அடைந்தது திராவிட இயக்கம். கிட்டத்தட்ட 70%க்கு மேல் பாரம்பரியமாக பலன் பெறாமல் தவிர்க்கப்பட்டிருந்த சாதியினருக்கு போய்ச் சேரும்படி இந்தியாவிலேயே ஏன் உலகத்திலேயே முன்னோடியாக செய்து காட்டியது திராவிட இயக்கங்களின் சாதனை. ஆனால், அந்த சாதனைக்கு பாதி மதிப்பெண்கள்தான் கொடுக்க முடியும். சமூக மாற்றங்கள் ஏற்படுத்தும் போது அதனால் பாதிக்கப்படுபவர்களையும் மாற்றங்களை புரிந்து ஏற்றுக் கொள்ளச் செய்து அவர்களையும் பங்குதாரர்களாக கொண்டு போகாத இயக்கங்கள் சமூகத்தின் மீது மிகப்பெரிய சுமையை சுமத்தி விடுகின்றன.

பார்ப்பனராக பிறந்த ஒவ்வொருவரையும் குற்றவாளியாக நிறுத்தும் தமிழக அரசியல், அறிவுஜீவி வட்டங்களில் உருவாக்கிய பெருமை திராவிடத் தலைவர்களின் அணுகுமுறைக்குத்தான் சாரும். ஒருவர் பிராமணனாக இருந்தால் முதலில் தனது தமிழின தகுதிகளை நிரூபித்துக் காட்ட வேண்டும். தொடர்ந்து நிரூபித்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டும். எதிர்க் கருத்து சொல்ல வரும் யாரும் 'நீ பார்ப்பான்தானே' என்று ஒரே சொல்லில் அவர்களை ஒதுக்கித் தள்ளி விட அனுமதிக்கும் சமூகப் போக்கு தமிழகத்தின் மிகப்பெரும் அவலம்.

பிறப்பொக்கும் எல்லா உயிர்க்கும் என்று வள்ளுவன் வகுத்த வழியில் வாழ வேண்டிய தமிழ்க் குடிகள், பிறப்பால் பார்ப்பனராக பிறந்து விட்ட ஒரே காரணத்துக்காக ஒருவரை அவமதித்து, சிறுமைப்படுத்தி மனம் புண்படுத்தி வைத்திருப்பது மிகப்பெரிய ஒரு அவலம்.

மனு நீதி சாத்திரமும், அதன் அடிப்படையில் சாதிக் கட்டமைப்புகளை உருவாக்கி அதற்கான தத்துவ ஆதாரங்களை அமைத்துக் கொடுத்த பிராமணீயத்தை கண்டித்து வேரறுப்பது தேவை என்பதில் மாற்றுக் கருத்து இல்லை. அதைச் செய்யும் போது பிராமணர்களை புண்படுத்தாமல் செய்திருந்தால் இயக்கத்தின் தலைமை பெருமை பெற்றிருக்கும்.

அதில் பெரும் குற்றவாளி கருணாநிதி என்பது தமிழக அரசியல் களத்தை கவனிக்கும் எல்லோருக்கும் எளிதில் புரியும். எப்போதுமே பிராமணர்களை புண்படுத்துவதில் முனைப்பாக நிற்கும் அவரது நாக்கு தமிழகத்தைக் கூறு போட்டு வைத்திருக்கும் ஒரு தீய ஆயுதம் என்றே எனக்குத் தோன்றுகிறது.